Η ώρα της ανάπτυξης σχετίζεται με την ώρα της αντεπίθεσης στον αγώνα. Δεν μπορούμε να είμαστε πάντα παθητικοί και απλώς να περιμένουμε στην αίθουσα αναμονής του κόσμου. Διότι ο κόσμος δεν πρόκειται να σταματήσει μόνο για μας. Πρέπει ν’ αρπάξουμε την ευκαιρία, να καταστρώσουμε στρατηγική. Έτσι νικήσαμε στη Σαλαμίνα. Δεν ήταν τεχνάσματα, αλλά ουσιαστική στρατηγική που ξάφνιασε τους αντιπάλους και όχι μόνο. Αφού στην αρχή ξάφνιασε και τους δικούς μας. Μάλιστα έπρεπε να πεισθούν για την ορθολογικότητα της σκέψης. Ήταν μία πλάγια επίθεση αφού η μετωπική δεν ήταν μόνο δυνατή, αλλά καταστροφική. Κι όμως το θαύμα των Ελλήνων έγινε. Όχι όμως από το κενό. Υπήρξε μεγάλη προετοιμασία για να γίνει η θάλασσα το ξύλο της προστασίας μας. Δεν ήταν μόνο τεχνική και τέχνη, αλλά και στρατηγική επένδυση. Δίχως υποδομές πώς να δημιουργήσεις δομές; Δίχως υπόβαθρο πώς να παράγεις δίχως να αναπαράγεις; Δίχως θεμέλια πώς ν’ ανεβείς ψηλά; Αυτό είναι το θέμα για την πατρίδα μας και το λαό μας. Έχουμε και ικανότητες και ταλέντο. Πρέπει λοιπόν να κατασκευάσουμε το πλαίσιο της ανάπτυξης. Δεν μιλούμε λοιπόν μόνο για οικονομία, αλλά και στρατηγική. Διότι η οικονομία είναι ένα εργαλείο που πρέπει να έχει ένα στόχο, αλλιώς δεν έχει απόδοση και λειτουργεί χαοτικά, δίχως να παράγει έργο που να έχει νόημα για τους επόμενους. Η Σαλαμίνα είναι ένα πολλαπλό νοητικό σχήμα. Μια γραμμική ανάλυση δεν επαρκεί για να γίνει κατανοητό. Η Σαλαμίνα δεν είναι μόνο ένα πλοίο, αλλά ένας στόλος με μία σκέψη η οποία χρησιμοποιεί και το περιβάλλον. Είναι μία σκέψη που δίνεται και επιβάλλεται, για να δημιουργήσει το μέλλον. Λειτουργεί οργανωτικά ως πεδίο δράσης πάνω σ’ ένα πεδίο και ένα πλαίσιο. Αλλιώς το πεδίο μάχης θα είχε μετατραπεί σε μία ήττα. Το πλήθος του αντιπάλου δεν άλλαξε τίποτα για την εκδοχή της μάχης αλλά ήταν ουσιαστικό για την αρχική της τοποθέτηση. Δίχως αυτά τα πράγματα θα ήταν διαφορετικά. Τώρα υπάρχουν αναλογίες στην πατρίδα μας, ας τις αξιοποιήσουμε λοιπόν και θ’ αλλάξει ο κόσμος δίχως να σταματήσει.