Κοινωνικές γενοκτονίες
έχουν γίνει
και κανείς
δεν έχει τολμήσει
να κατηγορήσει
τους πραγματικούς ένοχους
ενώ μιλάμε
για εγκλήματα
κατά της Ανθρωπότητας
δίχως να γραφτούν
τα δικαιώματά της
τόσο μεγάλη σημασία
της δίνουμε
στους κρατικούς θεσμούς
που δεν έχουν μέσα τους
καμιά ανθρωπιά
αλλά μόνο κανόνες
που έγιναν αυθαίρετα
για να εξυπηρετήσουν
την τυχαιότητα
ενός συστήματος
που προσπαθεί
να επιβιώσει
μέσα σ’ ένα αιώνιο
αδιάλλακτο παρόν
που δεν έχει νόημα
δίχως το παρελθόν
και το μέλλον.