Αυτός που δεν ήξερε πια
αν έχει νόημα το θεατρικό του
και ποτέ δεν αναγνώρισε
ότι άνηκε στο άτοπο
δεν έδωσε ερμηνείες
παρά μόνο μέσω
των προσώπων
που δεν επικοινωνούσαν
για να δώσουν
κάποιο νόημα
αλλά για να πουν
ότι απλώς υπάρχουν
δίχως καμία προϋπόθεση
ακόμα και αν αυτή
θα ήταν απαραίτητη
για να υπάρχει
κάποια δομή
για να παρακολουθήσει
ο θεατής
το ίχνος
της νοημοσύνης
που δεν σκέφτεται
τη σκέψη της.