Αρχίσαμε τις ηχογραφήσεις του χρόνου, για να μην υπάρχει μόνο το κείμενο αλλά και η ερμηνεία του για τους επόμενους που δεν θα ξέρουν πώς έγινε η δημιουργία της ανοιχτής δομής. Έτσι ανακαλύψαμε κι εμείς παλιά κείμενα που έλεγαν τα ίδια με τον ίδιο τρόπο και οι μαθητές συνειδητοποιούσαν ότι η ηχογράφηση δεν ενσωματώνει μόνο τα στοιχεία της ανάγνωσης, αλλά ενισχύει και την κατανόηση της επινόησης. Μπορεί βέβαια τα βιογραφικά στοιχεία να μην είναι τόσο ευανάγνωστα, αλλά και σε αυτό το σημείο, η ηχογράφηση με τη σκηνοθεσία και τις οδηγίες του δημιουργού, επιτρέπει μια βαθύτερη προσέγγιση των κειμένων. Σε καθαρά θεατρικό επίπεδο, βλέπουμε ότι οι ηθοποιοί προσέχουν περισσότερο κάθε λέξη, διότι είναι η μόνη επιτρεπτή έκφραση τους κι αναγκάζονται να περάσουν μέσα από αυτόν τον μοναδικό δίαυλο όλα τα συναισθήματα τους. Κι όταν ακούμε για πρώτη φορά το σχισμένο χρώμα και τη μνήμη του κεριού που συνδυάζονται με την εποχή, όπου η φωτιά έγινε φως, είναι δύσκολο να μην νιώσουμε μέσα μας τα χρόνια της επανάστασης. Εκείνη τη στιγμή, που ηχογραφούμε το χρόνο, αγγίζουμε με τη σκέψη και τη φωνή του δομικά στοιχεία της ιστορίας μας και τα ζούμε μέσα μας μ’ έναν γνήσιο τρόπο. Δεν είναι μια αναπαράσταση αλλά μια παράσταση πραγματική των αισθήσεων. Έτσι η σπηλιά των μαθητών, η χαράδρα των μαχητών, το μέταλλο των όπλων, το μπαρούτι και η μυρωδιά του, το κερί και η γεύση του, δεν είναι πια αφηρημένες έννοιες αλλά χειροπιαστές αισθήσεις. Με την όραση και την ακοή βυθιζόμαστε πιο εύκολα στην περίοδο της Τουρκοκρατίας και συνειδητοποιούμε πόσο σημαντικό ήταν το έργο του Κολοκοτρώνη και στη συνέχεια του Καραΐσκάκη, για να ενώσουν τα στοιχεία του λαού μας για να πετύχουν τον ίδιο στόχο την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό όλα τα μέρη της πατρίδας. Άκου λοιπόν ακροατή τις ηχογραφήσεις του χρόνου για να δεις πόσα χρωστάς στους ανθρώπους που έγραψαν την ιστορία μας.