Τοπίο με σινική μελάνη
όπου μπορείς να χαθείς
αν ακολουθήσεις πιστά
τα χρώματα των δέντρων,
θα βρεις στον πίνακα
που επινόησε ο ζωγράφος
που αγαπούσε το σπάνιο
κι ήθελε να το καταγράψει
για να μην το ξεχάσει
η Ανθρωπότητά μας
όταν περάσουν
οι κοινωνίες της λήθης
που το είχαν απαγορεύσει
για να μην υπάρχει
καμιά θεά
για τους φτωχούς
εκτός από τη σκλαβιά
που τους καταπονούσε
καθημερινά για να χάσουν
την ανθρώπινη ταυτότητά τους
μέσα στην ανωνυμία
ενός βάρβαρου συστήματος.