Απέναντι στην Άφωτη
καθίσαμε στο λιμανάκι
κάτω από τα αρμυρίκια
για ν’ ακούσουμε μαζί
το απέραντο γαλάζιο
να μας μιλά
για την μνήμη μέλλοντος
που θέλει πάντα
την αλήθεια για ζωή
έτσι με τις πέτρες
τις θαλασσινές
αρπάξαμε τη γεύση
του ήλιου του ορίζοντα
για να μην ξεχάσουμε
το καθήκον μας
απέναντι στα νησιά μας
που θέλουν ανθρώπους
της Ανθρωπότητας.