Ο θίασος του δασκάλου
δεν ήταν ένα σύνολο ατόμων
ούτε μία συλλογή ιδεών
ούτε μόνο ομάδα μαθητών
διότι όλα αυτά ήταν
πάντα μέσα στο μετά
ενώ ο θίασος ήταν το πριν
γιατί ήταν ικανός
όχι μόνο να είναι
συνολικός, συλλογικός
ομαδικός αλλά και δημιουργικός
διότι μόνο αυτός μπορεί
να κατασκευάσει εξ αρχής
ένα ανύπαρκτο γεγονός
που δεν ήταν αδιανόητο
και ουτοπία αλλά
εξωπραγματικό
για όλα τα δεδομένα
που θεωρούσαμε
πάντα δεδομένα
γιατί όταν ανεβάζει
μία παράσταση
κάνει την αλήθεια
πιο αληθοφανή
κι από την πραγματικότητα.