Όλα πρέπει να μπουν στη σειρά
ακόμα κι εκεί που δεν ξέρεις
για να υπάρξει η ακολουθία
για να γίνει το άγγιγμα
πάντα μοναδικό δίχως επανάληψη
έτσι η ουσία της πολυκυκλικότητας
μπορεί να εισχωρήσει μέσα στο χρόνο
και να γράψει στις σελίδες της ανθρωπιάς
που είναι πάντα λευκές στην αρχή
με το μαύρο μελάνι του τέλους
μιας και μόνο σκέψης
ικανής ν’ αλλάξει τον κόσμο
γιατί βλέπει ήδη την πράξη
που θα καλύψει κάθε κενό
με το ίδιο άνοιγμα
γιατί το σπαθί της
όταν βγαίνει από τη θήκη
δεν ξαναμπαίνει
αν δεν έχει τελειώσει
την αποστολή του
και αυτή εμπεριέχει
όλες τις βαριάντες
που έχει μάθει
μέσα από τους αιώνες
από την αγάπη
της Ανθρωπότητας.