Όταν γράφεις τον Οιδίποδα
δεν το κάνεις μόνο και μόνο
για την κοινωνία της εποχής σου
ούτε για να νικήσεις τον διαγωνισμό
διότι υπάρχουν πολλά κόλπα
για να πάρεις το έπαθλο
αλλά κανένα για να είσαι
διαχρονικός σαν τον Σοφοκλή
γιατί κάθε πρότασή του
δεν ήταν απλώς κείμενο
αλλά το ίδιο του το υποκείμενο
που έζησε υποφέροντας
τη λήθη, την αχαριστία
γιατί έλεγε την αλήθεια
μέσω του θεάτρου
δίχως συμβιβασμούς
γιατί ήταν η διαθήκη
που ήθελε να καταθέσει
κι’ όχι να πείσει κάποιους
που τον είχαν ξεχάσει ήδη
γιατί δεν άντεχαν
το έργο που δεν είναι μίζερο.