Το καπέλο στην καρέκλα
δεν είναι μόνο αντικείμενο
αλλά φύλλο λευκό
πάνω στο οποίο μπορείς
να γράψεις για το υποκείμενο
κι ενώ υπάρχει ακινησία
δημιουργείται μια δυναμική
που σε αναγκάζει
να αγκαλιάσεις
τους ανθρώπους
με ανοιχτή αγκαλιά
έτσι αν προσέξεις
τον ρόλο ενός ηθοποιού
μπορείς να προσέξεις
και την ύπαρξη ενός ανθρώπου
για να την μετατρέψεις
σε ζωή ανθρώπινη
που αφήνει ίχνη
γιατί διαθέτει πάχος χρόνου
αφού μαθαίνεις
την συνεργασία με άλλους
που δεν θέλεις να θυσιάσεις.