Η μυστική αποστολή είχε τελειώσει.
Η ηρωική αντίσταση της Αμμοχώστου είχε δώσει χρόνο στην Ιερή Συμμαχία για να οργανώσει ένα στόλο που δεν είχε καμία σχέση με προηγούμενο.
Δεν είχε δημιουργηθεί για να νικήσει μόνο μια μάχη αλλά ένα πόλεμο και να εξοντώσει τους Οθωμανούς με έναν τόσο σκληρό τρόπο που δεν θα τολμούσαν ακόμα και μετά από αιώνες να βγουν στη θάλασσα.
Αυτά είχε μάθει ο Διοικητής από τον Δάσκαλο, πριν τελειώσει το φινάλε της παρτίδας.
Είχε προβλέψει την τραγική μοίρα της Πόλης αλλά δέχτηκε μετά από τις πιέσεις του πληθυσμού που ήταν εξαντλημένος να παραδοθεί.
Ήξερε ότι ο Δάσκαλος θα διαφωνούσε.
Γι’ αυτό το λόγο ετοιμάστηκε η απόδραση για να συνεχίσει ο αγώνας και μετά το θάνατό του.
Το πιόνι είχε φτάσει στην τελευταία σειρά.
Κι όταν ανακοίνωσε την παράδοση της πόλης στις 4 Αυγούστου 1571 όλοι χάρηκαν γιατί τους είχαν υποσχεθεί οι βάρβαροι την ελευθερία.
Ενώ ο ελεύθερος πήρε την ομάδα του για να συνεχίσουν πέρα από τα όρια τα ανθρώπινα τον πόλεμο κατά της βαρβαρότητας.
Μέσω της θάλασσας, συνέχισαν.
Στην ξηρά άρχισε το μαρτύριο.
Ο πασάς με το πρόσχημα των σκλάβων, εκτελεί τον Astorre Baglioni, μόλις έπεσαν οι υπογραφές.
Πιάνει τον συνταγματάρχη Martinengo και τον κρεμά.
Στη συνέχεια αφήνει την πόλη στις Οθωμανικές αρχές που τη λεηλατούν με τον πιο βάρβαρο τρόπο.
Οι βάρβαροι αρπάζουν και τον Διοικητή Marco Antonio Bragadin και εξοντώνουν τη φρουρά του.
Ο πασάς του κόβει ένα αυτί.
Και διατάζει να του κόψουν το άλλο και τη μύτη.
Την ώρα που γινόταν το μακελειό όλων των Χριστιανών που είχαν μείνει στο κάστρο.
Μετά από δύο εβδομάδες στη φυλακή για να σαπίσουν οι πληγές του, τον έσυραν με σακιά γης και πέτρες στην πλάτη του γύρω από τα τείχη.
Στη συνέχεια τον έδεσαν σε ένα στύλο γυμνό και τον έγδαραν ζωντανό.
Τελικά τον έκοψαν σε μέρη και τα μοίρασαν στον στρατό για τρόπαιο.
Το δέρμα το γέμισαν με στάχυα, του έβαλαν τα στρατιωτικά παράσημα και πάνω σ’ ένα βόδι έκαναν μια παρέλαση στους δρόμους της Αμμοχώστου.
Το τρόπαιο με το κεφάλι του Alvise Martinengo και του Gianantonio Querini τα έβαλαν στο κατάρτι της ναυαρχίδας του πασά για να το δείξουν στην Κωνσταντινούπολη.
Όμως ο Δάσκαλος δεν ξέχασε.