Μερικές φορές, η απλότητα είναι περίπλοκη όταν είμαστε βυθισμένοι στην καθημερινότητα. Τα βιβλία δεν κάνουν κανέναν συμβιβασμό. Δεν παίζουν. Προσπαθούν να προφυλάξουν μια σκέψη. Και αυτήν τη σκέψη την προφυλάσσουν από τη βαρβαρότητα. Και γι’ αυτό το λόγο, όταν έχουμε γενοκτονίες, το πρώτο πράγμα που κάνουν είναι να καίνε τα βιβλία. Δεν καίνε τις κουζίνες, ούτε τις τουαλέτες. Η ιδέα είναι ότι το βιβλίο είναι ένα στίγμα της Ανθρωπότητας. Άρα, για τη μοιρασιά του βιβλίου – και, ξέρετε, είναι δύσκολο να μοιραστούμε ένα βιβλίο – προσπαθήστε να διαβάσετε με έναν άλλον άνθρωπο το ίδιο βιβλίο, με την ίδια ταχύτητα. Θα δυσκολευτείτε. Έχει, όμως, ενδιαφέρον, γιατί μας αρέσει να κάνουμε δώρα βιβλία. Μπορεί μερικοί γονείς να θεωρούν ότι αυτό δεν ισχύει για τα παιδιά τους, αλλά να μην ανησυχούν, γιατί το έλεγαν και οι ίδιοι οι γονείς τους και πριν εκατοντάδες χρόνια. Αυτό παραμένει και έχει ενδιαφέρον που το βιβλίο παραμένει αυτό που είναι, ενώ έχουμε εκατοντάδες χρόνια εξέλιξη και είμαστε σε μια εποχή του ψηφιακού, αλλά συνεχίζουμε και όχι με νοσταλγία, αλλά με δραστηριότητα. Γιατί ποτέ στην ιστορία της Ανθρωπότητας δεν εκδόθηκαν τόσα βιβλία. Αν σκεφτείτε ότι είμαστε σε μια ψηφιακή εποχή, είναι εντελώς παράδοξο. Άρα το βιβλίο είναι όπως τα φαστφουντάδικα, υπάρχει και το slow food. Το βιβλίο είναι πραγματικά έργο της βραδύτητας. Δηλαδή, αν σκεφτείτε τι κάνουμε την ώρα που διαβάζουμε ένα βιβλίο, είμαστε για ώρες καθισμένοι σε ένα σημείο και απλώς γυρνάμε μερικές σελίδες και ενώ είμαστε ακίνητοι, ταξιδεύουμε πολύ πιο μακριά από αυτούς που κάνουν ταξίδια. Το βιβλίο είναι κομμάτι μνήμης. Η Ανθρωπότητα δεν μπορεί να μην έχει μνήμη. Η μνήμη είναι το κομμάτι της Ανθρωπότητας μέσα στη νοημοσύνη μας. Μπορούμε να είμαστε έξυπνοι, χωρίς μνήμη, όμως, δεν ανήκουμε στην Ανθρωπότητα. Γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό και στα μικρά παιδιά, ειδικά αυτά που είναι προικισμένα, μερικές φορές λέμε, θα τα μάθει μετά. Είναι σημαντικό να έχει πρόσβαση στην ανάγνωση, γιατί είναι ο μόνος τρόπος να διαβάσει άλλους Δασκάλους, στους οποίους δεν θα έχει ποτέ καμία πρόσβαση ή καμία επαφή, γιατί το βιβλίο παρέμεινε εδώ για να είναι στήριγμα και για τους επόμενους. Είναι μια ιδιότητα πολύ σημαντική, το βιβλίο γράφτηκε μόνο για τους επόμενους. Άρα για να είμαστε επόμενοι, πρέπει να διαβάσουμε τους προηγούμενους. Αλλιώς είμαστε μόνον οι τωρινοί και δεν έχουμε μέλλον.