New Link Theory.
Είχε έρθει ο Χρόνος.
Ο χώρος της αντίστασης που ετοιμάζει την επανάσταση για την απελευθέρωση.
Δεν υπήρχε λόγος ένας δεσμός ν’ αποτελείται αποκλειστικά από κρίκους όπως έλεγε η παλαιά θεωρία.
Τα στοιχεία της μπορούσαν πια να είναι ακόμα και κόμβοι.
Με αυτόν τον τρόπο επικεντρωνόταν στις σχέσεις μεταξύ των αντικειμένων.
Δεν υπήρχε λόγος αρχικού περιορισμού και η ιδιότητα της απελευθέρωσης παρέμενε αναλλοίωτη.
Αυτή η θεωρία είχε την ικανότητα ν’ αλλάξει την κλασική μοναδολογία του Leibniz.
Η γεωμετρία δεν επαρκούσε.
Και η τοπολογία πήγαινε πιο πέρα.
Και λίγο πιο μετά.
Εδώ βρισκόταν ο συνδετικός κρίκος νέου τύπου.
Δεν ήταν μόνο τα περάσματα, υπήρχαν και οι γέφυρες.
Και αυτές μέσω της τοπολογίας έδιναν μια άλλη εικόνα της γεωμετρίας.
Γέφυρες Einstein-Rosen.
Η αλλαγή φάσης ήταν θεωρητική.
Όμως άλλαζε τα δεδομένα του Χρόνου που θεωρούσαμε δεδομένα.
Παλαιότερα η πτητική μηχανή ήταν αδιανόητη.
Κι η Ανθρωπότητα περίμενε.
Μετά τον Leonardo da Vinci ήταν σε ετοιμότητα έτοιμη να πετάξει.
Πιο πρόσφατα αναρωτήθηκε αν μπορούσε να πάει στο διάστημα.
Κι έκανε τελικά τα πρώτα βήματα.
Τώρα το θέμα ήταν βαθύτερο.
Κι αφορούσε το Χρόνο.
Και το άλλο ταξίδι.