Έξι μήνες προθεσμία έδωσε η ΟΥΝΕΣΚΟ στην Αγγλία για να διαπραγματευτεί με την Ελλάδα όσον αφορά στην επιστροφή των ελληνικών γλυπτών του Παρθενώνα και του Ερεχθείου. Αυτή η αλλαγή φάσης δεν είχε προβλεφθεί από τους ραγιάδες που δεν πιστεύουν σε καμία δικαιοσύνη που αμφισβητεί το δικαίωμα του ισχυρότερου. Επιπλέον δράσεις όπως της Αλαμουντίν Κλούνεϊ του Τζέφρεϊ Ρόμπερτσον αλλάζουν τα δεδομένα και στο Διεθνές Επίπεδο και μετατρέπουν το δικαίωμα της πατρίδας μας σε δικαίωμα της Ανθρωπότητας ενάντια στη βαρβαρότητα. Γι’ αυτόν το λόγο μετά την προθεσμία γίνεται δυνατή η προσφυγή και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Πράγμα που σημαίνει πρακτικά ότι η Αγγλία θα υποστεί μια πρακτική καταδίκη για τις πράξεις ενός βάρβαρου κλέφτη που άρπαξε και κατέστρεψε τα γλυπτά για να τα αφαιρέσει από το ναό. Καθώς η Αγγλία ανήκει στην Ευρωπαϊκή Ένωση για μη απόλαυση περιουσίας μπορεί να υπάρξει ακόμα και κατάσχεση. Επιπλέον αν υπολογίσουμε την αξία των γλυπτών ακόμα και με τον πιο συντηρητικό τρόπο, συνδυάζοντας την με τα 200 χρόνια αρπαγής, μπορούμε να αξιολογήσουμε και το κόστος της απώλειας. Σε κάθε περίπτωση, με αυτήν την απόφαση της ΟΥΝΕΣΚΟ, δεν μπορεί η Αγγλία να δηλώνει πια ότι η υπόθεση των γλυπτών είναι αποκλειστικά ένας ελληνικός προβληματισμός και να αδιαφορήσει γιατί δεν της προκαλεί ουσιαστικό κόστος. Κι όπως όλη η Ακρόπολη αποτελεί από το 1987 Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, η αρπαγή των γλυπτών αφορά όλη την Ανθρωπότητα μέσω του Ελληνισμού και γι’ αυτόν το λόγο η Αγγλία είναι καταδικαστέα σε υψηλότερο βαθμό. Από εδώ και πέρα αυτή η απόφαση θα μετρά για τη συνέχεια του αγώνα μας.