Η βιβλιοφορία άρχισε ως κίνημα κι έγινε πορεία.
Τα τέρατα δεν ζούσαν μέσα στις κοινωνίες.
Τους απασχολούσε αποκλειστικά η Ανθρωπότητα.
Ήταν ήδη μετετοιμασμένα.
Και δεν είχαν καμιά δυσκολία για να μπουν στην αντίσταση.
Άρχισαν έναν κλεφτοπόλεμο.
Πήγαιναν σε διάφορους θεσμούς με τα βιβλία τους.
Έβγαζαν φωτογραφίες κρατώντας τα βιβλία τους.
Κι ανέβαζαν τις φωτογραφίες σε διάφορες ιστοσελίδες.
Σιγά σιγά ακολούθησαν αυτό το παράδειγμα όλοι όσοι ζούσαν ελεύθεροι.
Σε όλα τα κατεχόμενα μέρη από τις κοινωνίες, έβαζαν το στίγμα τους.
Αυτή η αποστολή γέννησε ανάλογες και περισσότερες.
Γιατί με την απαγόρευση των βιβλίων οι άνθρωποι είδαν την αξία τους.
Έτσι έγιναν οι άνθρωποι των βιβλίων.
Τότε τα τέρατα πήραν τις εγκυκλοπαίδειες.
Πολυκυκλοπαίδεια.
Αυτό πόνεσε το σύστημα.
Δεν είχε υπολογίσει καμία αντίσταση.
Ακόμα και τα τέρατα τα έβλεπε σαν μοναχούς, ακίνδυνους.
Λόγω απομόνωσης.
Δεν είχε προβλέψει ότι υπήρχαν μοναχοί πολεμιστές.
Ο πόλεμος των εγκεφάλων είχε αλλάξει φάση.
Οι αθώοι είχαν πια τους Δίκαιους.
Οι άνθρωποι μάθαιναν για τα τέρατα.
Και οι αποστολές ήταν πράξεις.
Παράνομα βέβαια, άνοιξαν τυπογραφεία.
Δεν περνούσαν πια από εκδότες που ήταν στόχοι.
Ο συγγραφέας πήγαινε το έργο του στο τυπογραφείο.
Η επίσημη εφημερίδα αναγκάστηκε ν’ αλλάξει.
Ήταν η πρώτη της ήττα.
Έβγαλε νέους απαγορευτικούς νόμους.
Αλλά η επανάσταση δεν ήταν τοπική.
Η ιστορία της ακολουθούσε άλλα σχήματα.
Ακολουθία του Hofstadter αφού η Fibonacci ήταν προβλέψιμη.
Η νοημοσύνη δημιουργούσε μέσω του Χρόνου αντίσταση στο χώρο.
Δεν προσπαθούσε να κυριαρχήσει.
Κρατούσε σημεία του χώρου και τα μετέτρεπε σε κόμβους.
Στην συνέχεια τα τέρατα με τους δεσμούς έπλεκαν.
Έτσι οι υπερχορδές άλλαξαν τις διακλαδώσεις.
Η ολιστική προσέγγιση δεν επέτρεψε στο σύστημα να είναι παντού.
Γιατί το σύστημα δεν ήταν πλήρες.
Θεώρημα του Gödel.
Νοητικά η αντίσταση αξιοποίησε το θεώρημα Banach – Tarski.
Έτσι τα βιβλία πολλαπλασιάστηκαν σαν τα ψάρια του ωκεανού.
Ίσως Χρειάστηκε Θαύμα Υπέρ Σκέψης.
Τάδε έφη το βιβλίο.