Ο ακίνητος Δάσκαλος
κοίταζε τις κοινωνίες
να εξαφανίζονται
μέσα στο παρόν
της καθημερινότητας
και στις αξιολογήσεις τους
γιατί έβλεπε
πως δεν άγγιζαν
την αξιολογία
έτσι συνέχιζε
αδιάφορος γι’ αυτούς
το έργο του
για την Ανθρωπότητα
και τον Χρόνο
αφού οι άνθρωποι
περίμεναν με το φως
του φάρου της θάλασσας
να πλεύσουν ελεύθεροι
στο απέραντο γαλάζιο
ακόμα και τη νύχτα
μέσα στο σκοτάδι.