Κάθε φορά που συναντούσε κάποιον στο επίπεδο χώρο, όλοι του ’λεγαν ότι ήταν ένα ευθύγραμμο τμήμα και μάλιστα σταθερό, ακόμα κι όταν έκανε περιστροφές. Με την πάροδο του χρόνου κατάλαβε ότι ήταν μάλλον κύκλος, αφού όλοι τον έβλεπαν με τον ίδιο τρόπο. Έτσι μπήκε σε αυτόν τον φαύλο κύκλο, δίχως να το συνειδητοποιήσει. Και χρειάστηκαν χρόνια για ν’ αλλάξει άποψη. Αυτό έγινε μόνο όταν συνάντησε έναν Δάσκαλο που ήρθε από αλλού. Στην αρχή δεν κατάλαβε τι τύπου ήταν αυτή η συνάντηση, γιατί η μορφή του ήταν πολύ παράξενη, σχεδόν ανώμαλη θα ’λεγε, αν δεν τον είχε ακούσει. Τα πρώτα λόγια του τού φάνηκαν αλλοπρόσαλλα, διότι μιλούσε για αόρατα. Του εξηγούσε ότι έβλεπε δυνατότητες σε αυτόν, αλλά και ικανότητες. Ήξερε ότι όλοι οι άνθρωποι έχουν δυνατότητες, αλλά όχι ότι ο ίδιος είχε ικανότητες. Όμως τον έβαλε να κάνει ασκήσεις ή μάλλον υπερβάσεις, αφού του ζήτησε να βγει από το χώρο και να σκεφτεί και το χρόνο στον οποίο άνηκε. Τότε άλλαξε η ζωή του. Απελευθερώθηκε κι είδε τον κόσμο εντελώς διαφορετικά. Κατάφερε να βγει κι εκτός και τότε είδε όλα τα γεωμετρικά σχήματα των άλλων. Μπορούσε μάλιστα να δει και τα έσω τους. Τότε ανακάλυψε ότι ήταν σφαίρα κι όχι κύκλος και η ύπαρξή του έγινε ζωή, γιατί είδε κι άλλες σφαίρες στον παράλληλο κόσμο του Δασκάλου.