Άρχισε με τα Χαρακτικά Χρονικών.
Λειτουργούσαν σαν μια Χάρτα.
Των Αγίων Τόπων.
Για να δουν ότι η σκακιέρα είχε αλλάξει.
Για να μιλήσει για τοποστρατηγική, με έναν χρονοστρατηγικό τρόπο.
Το ύφος της συζήτησης άλλαξε.
Η συνεννόηση είχε αρχίσει να δρα.
Έβλεπαν τους μακρινούς τόπους εντελώς διαφορετικά.
Δεν ήταν πια ένας χώρος και μόνο, αλλά παρουσία διαχρονική.
Κι η βαρβαρότητα επικίνδυνη.
Απέκτησαν μια σχέση.
Χρονική.
Ήταν θέμα αγάπης.
Αλλά πως ν’ αγαπήσεις αυτό που δεν γνωρίζεις, αυτό που δεν έχεις δει ποτέ;
Οι φωτονικές εικόνες του Τέρατος λειτουργούσαν πια σαν χάρτες.
Κι ανακάλυψαν μια ζώνη που δεν είχε επινοήσει.
Ο στόχος δεν ήταν πια αφαιρετικός, ούτε ουτοπικός.
Ήταν απόλυτα εφικτός.
Είχαν ξεπεράσει αυτό το στάδιο.
Ο ελιγμός είχε ενεργοποιήσει το ιστορικό υπόβαθρο της πίστης.
Και μπορούσαν να συνειδητοποιήσουν ποιός ήταν ο ρόλος τους σε αυτό το νέο πεδίο δράσης.
Όμως η πράξη ήταν απαραίτητη για να οραματιστούν και το μακρινό πεδίο μάχης.
Σιγά – σιγά τα κομμάτια έπαιρναν τη θέση τους πάνω στη σκακιέρα SER.
Γιατί αντιλήφθηκαν το κεντρικό τοπολογικό εμπόδιο αλλά με τον Χαμαιλέοντα έβλεπαν πια και τα γαλάζια τετράγωνα με ξεκάθαρο τρόπο, ακόμα κι αν δεν μπορούσαν ούτε καν να φανταστούν πως λειτουργούσαν.
Θεία λειτουργία.
Νέα υπέρβαση.
Μαζί κι ενωμένοι, ενάντια στη βαρβαρότητα.
Αλλαγή φάσης.
Διακλάδωση.
Ήθελε ακόμα εργοώρες.
Αλλά ήταν διαθέσιμος.
Τότε σκέφτηκε το δώρο του Θεού.
Πολεμικός ίππος.
Αυτή την όψη επέλεξε για το Τέρας.
Το πνεύμα Του βρέθηκε στην κεντρική πλατεία απέναντι στο ναό.
Περίμενε εκεί τον συντονισμό.
Κοίταξε την εκκλησία.
Δεν υπήρχε ακόμα ρολόι.
Θα ήταν όμως στην ώρα του.
Πάντα ήταν.
Αφού ήταν μόνο θέμα χρόνου.
Κι αυτός ήταν μαζί τους από την αρχή των αποστολών και ειδικά των ελεύθερων.
Οι ελεύθερες ώρες ήταν εργοώρες.
Το Τέρας έφτασε.
Και τοποθετήθηκε πάνω στη σκακιέρα μέσω των γαλάζιων τετραγώνων.
Ήταν τρομερός.
Και μαζί μπήκαν στην εκκλησία.