Όταν μας είπε ο τέως Δήμαρχος της Κερύνειας ότι υπήρχε μια γυναίκα που κρατούσε το κλειδί της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου στην Κερύνεια, αποφασίσαμε με τον Κυριάκο Παττίχη και την Άννα Ξυνιστέρη να πάμε να τη βρούμε. Έτσι και έγινε το 2003 (βλέπε Opus 510) που ανακαλύψαμε την Αγγελική, από τότε κρατήσαμε μια σχέση μαζί της έως το θάνατό της (τον Σεπτέμβριο 2013). Έτσι κάθε φορά που μπορούσαμε τη βλέπαμε στα Κατεχόμενα να συνεχίζει να προστατεύει την Εκκλησία μας. Όταν της ζητήσαμε ποιες ήταν οι ανάγκες της, το πρώτο που μας είπε ήταν να πάρουμε τα κεριά που είχε κρατήσει από το 1974, να τα λιώσουμε και να τα επιστρέψουμε. Έτσι τα κουβαλήσαμε τα τσουβάλια στο αυτοκίνητο της Άννας. Στη συνέχεια με τον Αντρέα Λοϊζιά καταλάβαμε ότι έπρεπε να γίνει διόρθωση της σκεπής, γιατί έσταζε νερό κι είχε εμφανιστεί πράσινο στους τοίχους στη γωνία που ακουμπούσε στο πάνω μέρος του τέμπλου. Τότε πήγαμε να δούμε τον Μητροπολίτη Κερύνειας Παύλο που μας άφησε να κάνουμε την αποκατάσταση, αφού οι 8.000 κυπριακές λίρες θα τις έδιναν από μισά ο Νάσος Κτωρίδης και ο Κυριάκος Παττίχης. Με αυτόν τον τρόπο έγινε η εργασία, με τη συμπαράσταση της Αγγελικής και του άντρα της. Ο Αντρέας Λοϊζιάς ανέλαβε επίσης να ραντίσει με φυτοφάρμακα τη σκεπή, γιατί είχαν βλαστήσει φυτά με μεγάλες ρίζες που δεν γινόταν να βγάλουμε γιατί θα δημιουργούσαν επικίνδυνα ανοίγματα. Είναι καλό όλοι αυτοί οι άνθρωποι που βοήθησαν και μερικοί από αυτούς πέθαναν, όπως ο τέως Δήμαρχος κι ο τέως Μητροπολίτης να αναφέρονται για να μην τους ξεχάσουμε και πάλι όπως συνηθίζεται από τους αδιάφορους. Γιατί με τέτοιες πράξεις δεν έγινε μόνο η αποκατάσταση, αλλά κι η ανασυγκρότηση των δυνάμεών μας που άρχισαν ν’ αντιλαμβάνονται ότι μπορούμε ν’ απελευθερώσουμε την πατρίδα μας, αν ακολουθούμε μια ορθολογική στρατηγική.