Όταν ο μπαγλαμάς
είναι η ψυχή
σαν τον βασιλικό
και την αλμύρα
τότε είναι κι αυτός
μια διάδοση του έργου
και η συνέχεια
ενός πολιτισμού
που δεν ξεχνά
ποτέ τους νεκρούς
και τους αγέννητους
αφού διαβάζει
τα βιβλία τους
κι ακολουθεί
τα βήματα
της Ανθρωπότητας
δίχως να δώσει
καμία σημασία
στις κοινωνίες
της αδιαφορίας
και της λήθης
που παραμένουν
χωρίς ίχνη.