Όταν έπιασες τον σφυγμό
δεν περίμενες να δεις
το επόμενο φαινόμενο
και πρόσεχες το άγαλμα
σαν να ήταν από πηλό
έτσι σαν τους τεχνίτες
δημιουργούσες σάρκα
με τον αφρό της θάλασσας
να στάζει συνεχώς
για να φανεί η ουσία
με την απελευθέρωση
όπως έλεγε ο Michelangelo
κι έβλεπες σιγά σιγά
τις τολμηρές αλλαγές
που παρήγαν σπασμούς
σαν να ήταν αγγείο
που μεταμορφωνόταν
σε ηφαίστειο
της Σαντορίνης
για να ξεχειλίσει
με δύναμη ο οίνος
του νυχτερινού
ανάμεσα στα λευκά
σκέλη του τριγώνου.