Η πρώτη μάχη δόθηκε μέσα στην έρημο
δίπλα σε μια κρυφή όαση με πέτρινα τριαντάφυλλα.
Οι βάρβαροι ήθελαν αυτό το σημείο νερού
διότι αποτελούσε ένα συνδετικό κρίκο για τις γραμμές τους.
Κι έπρεπε να προλάβουν να είναι οι πρώτοι
για να το προστατέψουν με την πλάγια σκέψη.
Διότι κανείς δεν μπορούσε να κρατήσει μια θέση.
Ο χώρος ήταν ανοιχτός δίχως δυνατότητα άμυνας.
Αυτό το ήξεραν από την αρχή, αλλά δεν σταματήσαν
είχαν δεσμευτεί από την ίδια τη διαστολή.
Έπρεπε λοιπόν να βρουν μια λύση παράξενη
για να προκαλέσουν την απέχθεια των βαρβάρων.
Για να φτάσουν εγκαίρως μετατράπηκαν ξαφνικά
σε πολεμικούς ίππους που δεν σταματούσαν
παρά μόνο όταν είχαν βρει τον πολύτιμο στόχο τους.
Και αυτός ήταν η όαση της ερήμου.
Γι’ αυτό το λόγο έφυγαν τη νύχτα με τα άστρα στο σώμα
δίχως κανένα άλλο εφόδιο αφού τους είχε πει
ποιο νοητικό σχήμα της στρατηγικής θ’ ακολουθούσαν.
Κι όταν έφτασαν εκεί αντίκρισαν εκκλησία άδεια
όπου δεν υπήρχαν καν οι στυλοβάτες της σκεπής.
Εκεί τους είπε να πάρουν την πρέπουσα διάταξη
γιατί ως πέτρες θα έβγαζαν την πολεμική κραυγή
την ώρα όπου ο Δάσκαλος θα έβαζε τον οίνο
με την προστασία του Αγίου Γεωργίου στην όαση.
Κι έτσι σώθηκε αυτός ο κόμβος αφού η βαρβαρότητα
όταν αποκάλυψε τη φιάλη έπεσε στα γόνατα
γιατί είχε βρει τα όρια της θρησκείας της.