Ήταν μόνος του στο εργαστήριό του.
Ολομόναχος.
Μοναχός με το όλο.
Κοίταξε τα χρώματά του κι είδε το ιερό.
Του είχαν ζητήσει το αδιανόητο.
Έπρεπε να γράψει.
Για το Άγιον.
Για μια Εκκλησιά χωρίς εικόνες.
Η βαρβαρότητα τις είχε κλέψει όλες.
Κι είχε τυφλώσει όλους τους Αγίους
πριν τους αφαιρέσει από τους τοίχους.
Εδώ και αιώνες, κανένας δεν έβλεπε
όλα όσα έλειπαν από την Εκκλησία.
Μόνο τα μαθηματικά και η γεωμετρία είχαν
αντέξει την πολιορκία και τη λεηλασία.
Κι η αρχιτεκτονική ήταν πια κενή.
Δίχως περιεχόμενο.
Η λήθη είχε μετατρέψει την Εκκλησία
σε κτήριο που όλοι ονόμαζαν μουσείο.
Αυτό όμως ήταν νεκρό κι έπρεπε να ζωντανέψει.
Η Ανάσταση ήταν απαραίτητη.
Γι’ αυτό το λόγο του ζήτησαν τη Μεγάλη Εικόνα.
Για κανέναν άλλο.