Για να κάνεις αξιόπιστες πράξεις σε επίπεδο διαπραγματεύσεων δεν αρκεί να συμφωνήσεις πάνω σ’ ένα απαραίτητο πλαίσιο, διότι αυτό μπορεί να μείνει μετέωρο χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες. Ακόμα κι αν αυτό είναι βραχυπρόθεσμο ή μεσοπρόθεσμο πρέπει να έχει αναγκαία στοιχεία που εξασφαλίζουν την πορεία του. Με άλλα λόγια, η Ελλάδα πρέπει να δείξει ότι έχει σταθερές στρατηγικές προοπτικές, που δεν είναι μόνο λόγια και υποσχέσεις, αλλιώς θα υπάρξει φαύλος κύκλος, αφού θα δεχθεί του ίδιου τύπου απαντήσεις. Έτσι, η στρατηγική, και όχι πια η τακτική της ημέρας, πρέπει να λειτουργήσει αποτελεσματικά για να αλλάξει τα δεδομένα του παρόντος λόγω της επιρροής του μέλλοντος. Σε αυτή την διαπραγμάτευση τον πιο σημαντικό ρόλο τον παίζει η αξιοπιστία. Κατά συνέπεια, πρέπει να επιλέξουμε ορθολογικά ποια θα είναι τα σημεία που θα υλοποιήσουμε βραχυπρόθεσμα, γιατί η αξιολόγηση της αξιοπιστίας μας για το μέλλον θα γίνει ακριβώς πάνω σ’ αυτά τα σημεία και κανένα άλλο. Εδώ, λοιπόν, θα παίξει ένα ενισχυτικό ρόλο το θέμα της ελληνικής ΑΟΖ. Διότι προσφέρει ένα δυναμικό πεδίο δράσης που είναι αποδεκτό από όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δημιουργεί ανάκαμψη και ανάπτυξη. Υποστηρίζει και σταθεροποιεί την γεωπολιτική μας. Με την έννοια της μέσης γραμμής έχουμε σχέση άμεση, μέσω των θαλάσσιων οικοπέδων, με την Αλβανία, την Ιταλία και τη Λιβύη. Μας δίνει σχέση σύζευξης μέσω Μάλτας. Εποικοδομεί δυο τριμερείς: Ελλάδα-Ισραήλ-Κύπρος και Αίγυπτος-Ελλάδα-Κύπρος, μέσω και του Interconnector EuroAsia και του East-Med Pipeline. Με όλα αυτά η Ελλάδα γίνεται και πέρασμα και πηγή. Και με όλα αυτά τα στοιχεία ενισχύουν την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο σύνολό της.