Στην Ελλάδα, επειδή δεν έχουμε συνηθίσει να μιλούμε με την απαιτούμενη σοβαρότητα για το θέμα της ενέργειας, ειδικά όταν αφορά υδρογονάνθρακες, δεν μπορούμε να φανταστούμε το Υπουργείο Ενέργειας να παράγει και θέσεις εργασίας στον ελληνικό λαό. Κι όμως αν σκεφτούμε την έννοια του τερματικού σταθμού υγροποίησης, μπορούμε να καταλάβουμε πόσο λανθασμένη είναι αυτή η προσέγγιση. Διότι ένας τέτοιος σταθμός που χρειάζεται 4.500 άτομα για να κατασκευαστεί, στη φάση λειτουργίας με όλα τα απαιτούμενα με σταθμό εξόρυξης και αγωγό, θέλει εκατό χιλιάδες άτομα. Αν επίσης σκεφτούμε ότι με τα στρατηγικά αποθέματα που έχουμε στο Ιόνιο και Νότια της Κρήτης, πρέπει να κατασκευάσουμε δύο σταθμούς τέτοιου τύπου. Με αυτά τα δεδομένα που συνδυάζονται βέβαια και με τον αγωγό East-Med αλλά και με το Interconnector EuroAsia με την αναβάθμιση του Inteconnector GRITA, μπορούμε ν’ αντιληφθούμε όχι μόνο την αξία της ελληνικής ΑΟΖ αλλά και τη σημασία αυτού του Υπουργείου για το μέλλον της χώρας. Πρέπει λοιπόν να ενημερωθούμε και ως λαός για τον ρόλο του Υπουργείου, αφού θα είναι αυτό που θα αξιολογήσει και την προσφορά της τριπλής κοινοπραξίας για το δεύτερο θαλάσσιο οικόπεδο της ελληνικής ΑΟΖ, όπου βρίσκονται τα κοιτάσματα Πύρρος και Αχιλλέας.