Ξεκινήσαμε από το παράθυρο
στο άνοιγμα του τοίχου
για να δούμε
τον Δίκαιο
να περιμένει
τους άλλους
και ν’ ανησυχεί
όταν το κοινό
δεν ήξερε καν
τι κοίταζε
κι έτσι αντιληφθήκαμε
ότι πρόκειται
για τη σκηνή
που παίζαμε παλιά
χωρίς να περιμένουμε
ότι μετά
από τόσα χρόνια
θα ήμασταν
πάλι μαζί
με άλλους
να βλέπουμε
το μέλλον.