«Όσο πιο πολλές γλώσσες ξέρεις, τόσο πιο ανθρώπινος είσαι» λέει ένα τσέχικο ρητό. Συμφωνούμε κι επαυξάνουμε, διότι είναι βιωματικό. Αλλά η υποχρεωτική εκμάθηση είναι ένα άλλο θέμα. Ειδικά όταν έρχεται ένας ξένος στη χώρα σου και σου επιβάλλει νομοθετικά να μάθουν τα παιδιά σου, τη ξένη γλώσσα όταν βρίσκονται στο επίπεδο της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Όσο απίστευτο και να φαίνεται αυτό δεν είναι κάτι το θεωρητικό. Υπήρξε μάλιστα και επίσημα σε σχέδιο. Αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι. Οι γλώσσες είναι σημαντικές και η εκμάθησή τους βοηθάει στον αλληλοσεβασμό. Αλλά γιατί να είναι υποχρεωτικό. Κανείς δεν έχει κανένα πρόβλημα με τις γλώσσες επιλογής όσες και να είναι. Όταν όμως βάζεις εκπαιδευτικά, στο ίδιο επίπεδο τη δική σου γλώσσα με μια άλλη που έχει επιβληθεί, τότε αρχίζεις να κινδυνεύεις χωρίς καν να το ξέρεις, γιατί άνοιξες μια κερκόπορτα που δεν μπορεί πια να κλείσει. Κι αν τα παιδιά που είναι αθώα, μπουν σε αυτή τη διαδικασία, πώς θα πεις μετά ότι έκανες λάθος και δεν είχες σκεφτεί όλες τις επιπτώσεις της επιλογής σου.