Ενώ η Κύπρος έχει ξεπεράσει πολλά από τα οικονομικά της προβλήματα, ενώ το κοίτασμα Αφροδίτη έχει αποδεχτεί εμπορεύσιμο, ενώ οι δύο τριμερείς με την Ελλάδα και το Ισραήλ, αλλά και με την Αίγυπτο και την Ελλάδα προχωρούν πολύ δυναμικά, ενώ υπάρχει η καινοτομία του Interconnector EuroAsia και του αγωγού East Med που ανήκουν πια στα Projects of Common Interest και θα υπάρξει και χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αρχίζουμε ν’ ακούμε παράξενες ιδέες που μιλούν και πάλι για τελευταία ευκαιρία κι ότι πρέπει να βιαστούμε. Το εύλογο ερώτημα είναι γιατί και γιατί να βιαστούμε, αφού ξέρουμε ότι το πιο σημαντικό είναι ν’ αρχίσει η εξόρυξη του φυσικού αερίου από το κοίτασμα Αφροδίτη, για να ενεργοποιήσουμε κι επί της ουσίας την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το ερώτημα είναι λοιπόν πολύ απλό, γιατί τόση βιασύνη επίλυσης πριν την εξόρυξη, ενώ ξέρουμε ότι αυτή δημιουργεί πλαίσιο απελευθέρωσης ή είναι ακριβώς γι’ αυτόν τον λόγο;