Ο αγώνας στην Κύπρο δεν γίνεται με λόγια και με ευχές, αλλά με στρατηγική και πράξεις. Δεν μπορούμε να ξεχνάμε τους αγνοούμενους, τους εγκλωβισμένους και τους πρόσφυγες επειδή δεν μας συμφέρει. Δεν μπορούμε να οργανώνουμε αντικατοχικές εκδηλώσεις, ξεχνώντας ότι υπάρχει κατοχή. Δεν μπορούμε να συνομιλούμε με τους Τουρκοκύπριους, ξεχνώντας ότι υπάρχει τουρκικός ζυγός. Αντιθέτως όλοι μαζί χωρίς υποκρισία πρέπει να παλέψουμε για να φύγουν τα άχρηστα στρατεύματα, να επιστρέψουν οι έποικοι στις πατρογονικές τους εστίες και να ζήσουν οι Αρμένιοι, οι Ελληνοκύπριοι, οι Λατίνοι, οι Μαρωνίτες και οι Τουρκοκύπριοι ελεύθεροι, δίχως καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Γιατί όλοι μαζί και κανένας άλλος, έχουν το δικαίωμα να απολαύσουν την πατρίδα και την κυπριακή ΑΟΖ με τα οφέλη της. Δεν υπάρχει λοιπόν λόγος να ξεχάσουμε την ανθρώπινη αξιοπρέπεια μας, επειδή ακούμε διάφορες δηλώσεις διότι η ουσία είναι απλή: το κατοχικό καθεστώς είναι παράνομο, για όλα τα Ηνωμένα Έθνη και για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ο αγώνας της Κύπρου συνεχίζεται.