Όταν δεν είσαι ούτε ο Άρης ούτε ο Τσε, η ιδεολογία σου καίγεται σαν πούρο που αγόρασες και δεν έφτιαξες. Κι αν έχει το πρότυπο του ατσαλένιου ή του κάστρου, μην πας στα βαθιά, γιατί έχει άμμο στην ακτή για τα σκληρά καρύδια. Όσον αφορά στο κόκκινο, να ξέρεις ότι δεν είναι ροζ. Και μην ξεχνάς για την φλόγα, αν είναι πορτοκαλοκίτρινη είναι μόνο από πλατφόρμα γεώτρησης ή εξόρυξης, καμία άλλη. Γιατί φαντάσου να σε έβλεπαν τα τσακάλια ή οι μαυροσκούφηδες, τι θα έλεγαν… Συνειδητοποίησε όλα αυτά, γιατί είπαμε το γελοίο δεν σκοτώνει, αλλά μην το παρακάνεις, γιατί θα το αντιληφθούν ακόμα και τα σκυλιά του κόμματος. Και καλύτερα να μην σκεφτείς τις ταξιαρχίες, γιατί μπορεί να βρεθεί καμιά που να μην έχει τόσο χιούμορ, εκτός αν έχουν σχέση με το σπαθί. Γιατί όλα αυτά είναι ωραία, όσο είσαι σε μια παιδική χαρά, όπου κανένας δεν καταλαβαίνει τίποτα από όλα όσα λες. Μόνο που τώρα υπάρχουν άνθρωποι που κατάλαβαν ότι πρόκειται για ιδεολογία του κενού, η οποία είναι κενή εξ αρχής, όπως το μηδέν που δεν είναι ούτε ένα. Διότι όσο παίζεις στο θέατρο του παραλόγου, η φαλακρή μπορεί να βάλει μούσια, αλλά δεν πρόκειται να έρθει ο άλλος, ξέρεις αυτόν που περιμένουν ο Βλαντιμίρ κι ο Εστραγκόν. Τουλάχιστον αυτό είπε το αγόρι με το ποδήλατο… Αλλά εσύ προτιμάς το πατίνι.