Μετά τον πρώτο κύκλο δεν έρχεται ο δεύτερος.
Τίποτα δεν έρχεται αν δεν παλέψεις σαν τσακάλι, αν δεν δουλέψεις σαν σκυλί.
Μόνο που δεν το ξέρεις κι ελπίζεις ότι ήταν το τέλος.
Γιατί δεν υπολόγισες στο έργο του Παραδείσου
λες και δεν πρόσεξες τις λεπτομέρειες στον πίνακα του Leonardo da Vinci.
Μετά όμως βλέπεις τον βράχο του Σίσυφου
και καταλαβαίνεις επιτέλους το μήνυμα του άτοπου
όταν γίνεται επαγωγή.
Γιατί τότε αρχίζει η πολυκυκλικότητα με τη διαφορά που κάνει τη διαφορά.
Αλλιώς θα ήταν επανάληψη και φαύλος κύκλος μιας κάλπικης ώρας.
Έτσι μαθαίνεις για την ανηφόρα που μοιάζει με Γολγοθά.
Αλλά δεν μπορείς ακόμα να φανταστείς πόσο μεγάλη είναι η εξέλιξη.
Διότι είναι ανέλιξη ενός παράξενου ελκυστή
κι αν δεν υπάρχει ισορροπία είναι για τη δημιουργία.
Μην περιμένεις τίποτα λοιπόν αφού θα πάρεις μόνο ό,τι προσφέρεις.
Κι αν σε ξαφνιάζουμε με τα χρώματά μας,
θυμήσου ότι έχουμε μόνο ένα αφού είναι μόνο ό,τι είμαστε
δηλαδή το αόρατο.