Ακόμα κι όταν γράφω, μπορείς να με διακόπτεις.
Έτσι δεν έκανε και η Ανθρωπότητα με την Αγία Γραφή…
Πρέπει λοιπόν να συνεχίσουμε την παράδοση μετά την καινοτομία.
Κι αν είσαι χαρούμενη πρέπει να μου το πεις
ειδικά όταν δεν διάβασες ακόμα τα νέα εδάφια
αφού μετά μπορεί και να κλάψεις από τη σκληρότητα της βαρβαρότητας
αλλά και τη συνειδητοποίηση του βάθους του πόνου.
Πάρε λοιπόν μια καρέκλα και κάθισε να μου πεις
όλα όσα έκανες για να μιλήσεις για το έργο
στο οποίο πιστεύεις
για το οποίο παλεύεις
από τότε που είσαι μαθήτρια
από τότε που ξέρεις τι σημαίνει το νερό στο πρόσωπο
όταν νιώθεις τις σταγόνες του ουρανού
που άνοιξε την αγκαλιά του για να τις κλείσει πάνω σου
για να σε προστατέψει από τα βάσανα της ύπαρξης
για ν’ ανακαλύψεις τη ζωή
πάνω στο μονοπάτι του φωτός που τώρα βλέπεις.