Ακούμπα πάνω στα τείχη
για να νιώσεις το πέτρινο χάδι
που μοιάζει με φιλί της Παναγιάς
όταν είναι γλυκοφιλούσα
πριν κρατήσει το γαρύφαλλο
που κοκκίνισε με το ηλιοβασίλεμα
δίχως να λυγίσει
όσο και να έβρεχε μέσα στην ψυχή τους
κι αν σε λερώσει η σκόνη τους
να θυμάσαι ότι μ’ αυτή νίκησε η μνήμη
αλλά και με το μπαρούτι
αλλιώς δεν έχει νόημα
να στέκεσαι όρθιος
αφού δεν ξέρεις ότι τα γόνατά σου
είναι σπασμένα δίχως πίστη
κι αν τα πόδια σου τρέμουν
σκέψου τι θα έκαναν τότε
ανάμεσα στις κραυγές του κόσμου
έτσι θα βρεις και το μονοπάτι
που οδηγεί στα φρούρια
με τις οχυρωμένες ζωές
που πέθαναν πολλές φορές
για να επιστρέψουν εγκαίρως
στη μάχη κατά της βαρβαρότητας.