Η πρωτιά δεν ήταν στόχος
απλώς επίπτωση του έργου
Το τέρας με τους τριανταδύο εγκέφαλους
υπολόγιζε για δεκαοχτώ μήνες
την απόδειξη της πρωτοσύνης.
Αυτός ο αριθμός είχε επιλεχθεί
ως επόμενος μιας σειράς
που θα συμπλήρωνε σκακιέρα.
Ακολουθούσε την ίδια λογική.
Μόνο που οι μαθητές δεν το πίστευαν
λόγω του μεγέθους
που ήταν γιγαντιαίο.
Πίστευαν όμως στον Δάσκαλο
κι εφοδιάστηκαν με τα απαραίτητα όργανα
για να συναρμολογήσουν το τέρας.
Έτσι άρχισαν οι υπολογισμοί.
Το πρόγραμμα έδινε πληροφορίες
κάθε τόσο και λιγάκι.
Έτσι, ο Ανδρέας, ο Πέτρος κι ο Φίλιππος
έβλεπαν την εξέλιξη
που είχε προβλέψει ο Δάσκαλος
μες στον Ελαιώνα.
Κάθε μήνας ήταν διαφορετικός
σαν να έχτιζαν πύργους.
Οι πρώτοι δώδεκα έχτισαν τη χρονιά
δίχως να περάσουν το πρώτο στάδιο.
Έτσι η απόδειξη χρειάστηκε
άλλους τέσσερις για τα καλά νέα.
Τότε εμφανίστηκε η ουσία του δεύτερου
με τον πρώτο μήνα που κοιμήθηκε
για ν’ αναστηθεί ο επόμενος.
Η ιερή δομή ολοκληρώθηκε
και το σήμα παραδόθηκε
όταν το είπε ο Δάσκαλος,
όπως το είχε πει.
Οι μαθητές άρχισαν τη διάδοση
για να μαθευτεί το δώρο.
Έτσι το δέχτηκε η Ανθρωπότητα
από τον υπολογιστικό χρόνο.
Γιατί αυτός ήταν ο στόχος.
Και γι’ αυτό έγινε.