Αντί να συνεχίζουμε να ασχολούμαστε μ’ έναν αγωγό που ουσιαστικά δεν υπάρχει πια λόγω της απόφασης της Ρωσίας και μ’ έναν άλλο που έχει μόνο και μόνο προοπτικές περάσματος στην καλύτερη περίπτωση, αν γίνει βέβαια, θα ήταν καλό να σκεφτούμε ορθολογικά τις δυνατότητες που έχουν όχι τα σκουπίδια για θέσεις εργασίας, αλλά οι ίδιοι υδρογονάνθρακες. Διότι η Ελλάδα δεν είναι για πέταμα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι της αρκεί μια ανακύκλωση ιδεών για να σωθεί από αυτή την οικονομική κατάσταση. Μπορεί να υπάρχει συνέχεια και είναι καλό για να τοποθετηθείς πάνω στη σκακιέρα αλλά δεν είναι ανάγκη να ψάχνεις πέρα από τα λάθη για να συνεχίσεις σε μια αδιέξοδο όσο αφορά στις επιλογές σου. Δίχως στρατηγική δεν έχουν νόημα όσα και να λες ακόμα και αν πείθεις άσχετους με τον τομέα. Σημασία έχει λοιπόν να ασχοληθούμε με τις εκκρεμότητες που έχουν μια έννοια για το μέλλον της Ελλάδας. Η οριοθέτηση της ΑΟΖ με την Ιταλία, η τριμερής συμφωνία με την Αίγυπτο και την Κύπρο, ο διαγωνισμός των υδρογονανθράκων, η τροποποίηση του νόμου περί υδρογονανθράκων, ο διαγωνισμός για σεισμικές έρευνες, ο αγωγός EastMed, το Interconnector EuroAsia, οι σταθμοί υγροποίησης φυσικού αερίου, όλα αυτά τα θέματα ανήκουν σε μια συγκεκριμένη ενεργειακή στρατηγική που προσφέρει πρακτικές και αποτελεσματικές προοπτικές για το μέλλον της πατρίδας μας δίχως να μας περιορίζει στο να παίρνουμε μόνο και μόνο μέτρα εξοικονόμησης αλλά να σκεφτόμαστε και πράξεις ανάπτυξης. Δεν αρκεί να ασχολούμαστε με εκλογές, όσες και να είναι πρέπει η κυβέρνηση να έχει δυνατότητες και θέληση για να περάσουμε στο επόμενο στάδιο όσον αφορά στην ελληνική πραγματικότητα.