Ο αγώνας κατά της τρομοκρατίας είναι ένα καθήκον που έχουμε από τότε που ανήκουμε στην Ανθρωπότητα. Επειδή είναι ικανοί να διαπράττουν εγκλήματα εναντίον της, όχι μόνο στην Μέση Ανατολή, αλλά και στην Ευρώπη, χωρίς να κάνουν καμία εξαίρεση. Έτσι, αν τους αφήσουμε να κάνουν ό,τι θέλουν, αν τους αφήσουμε να επεκταθούν και να ενισχυθούν, δεν θα πρέπει να εκπλαγούμε αν η κατάσταση επιδεινωθεί και γίνει ένα πεδίο τρόμου. Οι επιθέσεις στο Παρίσι είναι αρκετά αποκαλυπτικές της κατάστασης και της εξέλιξής της. Έτσι χωρίς ολοκληρωμένη πολιτική, δεν μπορούμε να πολεμήσουμε αποτελεσματικά κατά της τρομοκρατίας, ειδικά αν είναι τυφλή. Το χτύπημα ενάντια στην πρωτεύουσα είναι μια προειδοποίηση από την πλευρά των τρομοκρατών. Γι’ αυτό είναι στο χέρι μας να αμυνθούμε στην πρόκλησή τους διατηρώντας την ψυχραιμία μας, αλλά και με το να είμαστε ανελέητοι εναντίον τους, διότι το όραμά τους είναι μια θρησκεία θανάτου εναντίον της ζωής. Οι πράξεις αυτές αντιπροσωπεύουν μια προσπάθεια να εξαλειφθεί κάθε μορφή αντίστασης, αλλά είναι επίσης ένας απελπισμένος τρόπος για να απαντήσουν στις αποτυχίες που υπέστησαν στην Μέση Ανατολή. Οι τρομοκράτες προσπαθούν να μας αποσταθεροποιήσουν, αλλά μάταια, γιατί η Γαλλία δεν θα το αφήσει να συμβεί. Έχει επίγνωση της πράξης την οποία πρέπει να διεξάγει όχι μόνο στο έδαφός της για να βοηθήσει τους ανθρώπους της, αλλά και στην Μέση Ανατολή για να προσφέρει στους ανθρώπους που υποφέρουν, επειδή υφίστανται πραγματική γενοκτονία. Και η βοήθειά της πρέπει να γίνεται πριν κι όχι μετά, αλλιώς χάνουμε πολύτιμο χρόνο από την άποψη της αποτελεσματικότητας σε ανθρώπινους όρους. Γιατί η βαρβαρότητα δεν θα σταματήσει παρά μόνο αν αποκόψουμε την πηγή. Έτσι ας παραμείνουμε ενωμένοι σε αυτή την δοκιμασία να πραγματοποιήσουμε αυτόν τον αγώνα της Ανθρωπότητας εναντίον της βαρβαρότητας.