Από τα θεμέλια της ΑΟΖ όταν αυτή εμπεριέχει υδρογονάνθρακες, είναι και αυτό της ενεργειακής ασφάλειας. Βέβαια όλοι έχουμε ακούσει για αυτή, αλλά σπάνια τη συνδυάζουμε με αρνητικές επιπτώσεις που έχει όταν υπάρχει εξάρτηση. Ενώ όλοι βλέπουμε την φρίκη των τρομοκρατικών επιθέσεων, δεν αντιλαμβανόμαστε πως η ΑΟΖ μπορεί να είναι ένα εργαλείο αντιμετώπισης σε αυτόν τον αγώνα. Κι όμως τα πράγματα είναι απλά. Όταν δημοκρατικά καθεστώτα δεν έχουν πηγές ενέργειας, όπως είναι το πετρέλαιο και το αέριο κι αναγκάζονται να τα εισάγουν, αναγκαστικά αρχίζουν μια διαδικασία που οδηγεί σε μία μορφή εξάρτησης από χώρες που δεν σέβονται τις ίδιες αξίες. Έτσι με την οικονομία τους, τροφοδοτούν συστήματα που δεν σέβονται απαραίτητα τα ανθρώπινα δικαιώματα. Και αυτά τα συστήματα πλουτίζουν και μ’ αυτόν τον τρόπο επηρεάζουν όλο και περισσότερο άτομα με τον τρόπο ζωής τους που δεν είναι και εδώ απαραίτητα αυτό που εννοούμε ελεύθερη ζωή. Τώρα αν σκεφτούμε ότι αυτά τα έσοδα επιτρέπουν την υποστήριξη ακραίων οργανώσεων που αποτελούν το βίαιο τομέα μιας θρησκευτικής προσέγγισης, συνειδητοποιούμε πού καταλήγει αυτός ο φαύλος κύκλος. Έτσι ένας γνήσιος τρόπος αντιμετώπισης των προβλημάτων της τρομοκρατίας, είναι και η αξιοποίηση της ΑΟΖ και των υδρογονανθράκων της και αυτό ισχύει για όλες τις δημοκρατικές χώρες. Διότι με αυτήν την μέθοδο σταματά αποτελεσματικά μία ισχυρή τροφοδότηση που δημιουργεί τεράστιες απώλειες. Είναι λοιπόν σημαντικό να κατανοήσουμε ότι όταν διαθέτουμε μια ΑΟΖ με υδρογονάνθρακες και την αξιοποιούμε επί του πρακτέου, βοηθούμε ουσιαστικά στην αντιμετώπιση της τρομοκρατίας και πολύ περισσότερο από τα παχιά λόγια της διπλωματίας.