Το θέμα της κατάρριψης του Sukhoi-24 δεν έχει τελειώσει, γιατί δεν ήταν η αρχή αλλά μια ενίσχυση της τριβής που υπάρχει μεταξύ των δυο χωρών λόγω των εξελίξεων των γεγονότων, αλλά και των στρατηγικών επιλογών. Οι τριβές μπορούν γρήγορα να μετασχηματιστούν σε φθορές και αυτές να έχουν συγκεκριμένους στόχους και σκοπούς. Η Τουρκία θεωρεί ότι επειδή παίζει οριακά πάνω στο νόμιμο πλαίσιο δεν θα υποστεί μεγάλο κόστος. Τα σημάδια όμως είναι ενδεικτικά και ήδη δείχνουν ότι κάνει λάθος. Σε πρώτο επίπεδο λόγω αναξιοπιστίας για τους συμμάχους. Σε δεύτερο λόγω δολιοφθοράς, διότι βλέπουμε τώρα ότι η κατάρριψη ήταν σκόπιμη κι ακολουθούσε έναν σχεδιασμό. Σε τρίτο επίπεδο λόγω λανθασμένης στρατηγικής που δεν εξισορροπεί ένα τακτικό χτύπημα. Με άλλα λόγια, δεν αρκεί να κάνεις μία κίνηση χωρίς να σκέφτεσαι στη συνέχεια τις επιπτώσεις. Διότι αυτές μπορεί να είναι μη αναστρέψιμες. Η περίπτωση του μείγματος της στρατηγικής με την τακτική είναι ένα συνηθισμένο λάθος για όσους δεν κατέχουν θεμελιακές γνώσεις περί υψηλής στρατηγικής. Νομίζει κάθε κράτος χωρίς υπόσταση στρατηγική ότι μπορεί να κάνει ό,τι θέλει χωρίς κόστος. Όμως αυτά τα κράτη καταλήγουν με χρέη. Όταν αυτά είναι οικονομικά, κάτι μπορεί να γίνει όταν όμως γίνονται στρατηγικά, αυτά καταρρέουν, διότι δεν υπάρχει επιστροφή. Το πρόβλημα της Τουρκίας με την Ρωσία, είναι ότι νομίζει ότι μπορεί να παίξει με τα ίδια κόλπα που κάνει με άλλες χώρες που δεν έχουν τις ίδιες δυνατότητες. Δεν θα έχουμε ανάγκη να περιμένουμε πολύ καιρό για να δούμε πρακτικές επιπτώσεις και να αντιληφθούμε πόσο έξω είναι όλοι αυτοί οι ραγιάδες που δεν μπορούν να πουν ούτε μία λέξη δίχως ν’ αναφερθούν στους γείτονες.