Μπορεί να λέει πολλά η Τουρκία σε σχέση με την Ευρωπαϊκή Ένωση, αλλά κάνει λίγα και αυτό φαίνεται όλο και καλύτερα με την ανικανότητά της να διαχειρίζεται το πρόβλημα με τη Ρωσία, με τους Κούρδους, με τους Αρμένιους, με τους τρομοκράτες αλλά και με το κυπριακό. Έτσι τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, καταρρέουν με την πραγματικότητα. Διότι όλοι τώρα βλέπουμε το τουρκικό παζάρι που γίνεται με τα όπλα που πουλούν στους τρομοκράτες. Δεν υπάρχουν καθόλου δικαιολογίες και όσοι πιστεύουν ότι μπορούν να πείσουν τους λαούς της Ευρώπης ότι είναι καλό να έχουμε σχέσεις με την Τουρκία καταλήγουν να είναι γελοίοι και ειδικά μετά τις αποκαλύψεις των Τούρκων δημοσιογράφων. Είναι απίστευτο ότι κατηγορούνται για προδοσία και τρομοκρατική προπαγάνδα, ενώ είπαν μόνο την αλήθεια, διότι θα έπρεπε η Τουρκία να κατηγορηθεί και να καταδικαστεί για αυτά τα εγκλήματα. Η αναξιοπιστία έχει κόστος όμως και η Τουρκία άρχισε να το πληρώνει με τη Ρωσία. Διότι και η υποκρισία έχει τα όριά της στις διεθνείς σχέσεις. Και το θέμα των Τουρκομάνων είναι και αυτό δίχως υπόσταση, γιατί στην ουσία πρόκειται για Τζιχαντιστές που έχουν άμεση επαφή με την τρομοκρατική οργάνωση Daesh. Άρα κανείς πια δεν πιστεύει αυτές τις έντεχνες διαφοροποιήσεις που μπερδεύουν τους μη ειδικούς, αλλά δεν μπορούν να καλύψουν τα σοβαρά λάθη της Τουρκίας. Το ίδιο ισχύει και για το λαθρεμπόριο πετρελαίου όχι μόνο προς την Τουρκία, αλλά σε ολόκληρη τη χώρα με τη βοήθεια της κρατικής διοίκησης. Ποιος λοιπόν θα ήθελε τώρα με τα δεδομένα που ξέρουμε μια τέτοια χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση; Και η απάντηση είναι απλή: κανένας.