Αν εξετάσουμε τη θεμελιώδη έννοια για την Ισπανία της Reconquista θα μπορούσαμε να επικαλεστούμε αυτή του αποικισμού; Σίγουρα όχι. Εφόσον πρόκειται για απελευθέρωση. Αν λάβουμε υπόψη τη διαδικασία της απελευθέρωσης της Ελλάδας από τον οθωμανικό ζυγό, θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε αποικισμό; Με κανέναν τρόπο. Και στις δύο περιπτώσεις, οι εισβολείς του παρελθόντος θα μπορούσαν να ζητήσουν στις χώρες αυτές να είναι σε μια επιτροπή αποαποικιοποίησης, έτσι ώστε να διορθώσουν την ιστορία τους; Απολύτως όχι. Είναι φανερό ότι η ιστορία δεν μπορεί να αλλάξει. Έτσι, εάν υπάρχει μια προσπάθεια προς αυτή την κατεύθυνση, τότε είναι απλώς της προπαγάνδας. Αλλά υπάρχει ανάμεσα σε άλλες περιπτώσεις, και είμαστε αναγκασμένοι να την αντιμετωπίσουμε γιατί είναι προϊόν χειραγώγησης από τη φύση και οι επιπτώσεις της είναι καταστροφικές. Με βάση τα Δικαιώματα των Αυτοχθόνων Λαών, βλέπουμε ότι είναι δύσκολο να τους κατηγορήσουμε τους τελευταίους ότι είναι άποικοι στο ίδιο τους το έδαφος. Ωστόσο, κάποιες χώρες το κάνουν και αυτό είναι ακόμα μέρος της εξωτερικής πολιτικής τους ως αιχμή του δόρατος. Για το λόγο αυτό, η κακή τοποθέτηση σε ένα πλαίσιο επίσημα ακατάλληλο δημιουργεί εσωτερικά προβλήματα που δεν είναι δυνατόν να αποφευχθούν από τη φύση των πραγμάτων. Αν η Ισπανία και η Ελλάδα ήταν σε μια επιτροπή αποαποικιοποίησης σε σχέση με την Ισπανία και την Ελλάδα, όλη η επιχειρηματολογία τους θα ήταν συστηματικά κι εσφαλμένα ελαττωματική εξαιτίας της δυνατότητα να παρουσιαστούν οι παλιοί κατακτητές ως θύματα που εκδιώχθηκαν και των οποίων τα δικαιώματα έχουν παραβιαστεί, αντίστοιχα μετά από 600 χρόνια και 400 χρόνια ζωής σε αυτά τα εδάφη. Και οποιαδήποτε απάντηση από την πλευρά τους θα μπορούσε να θεωρηθεί άδικη, επειδή προέρχεται από την αρχή ότι πρόκειται μια ερμηνεία. Έτσι το πρόβλημα δεν είναι να απαντήσουμε ορθά και κατά το σύνηθες σε ένα λανθασμένο πλαίσιο, αλλά να βγούμε από αυτό το πλαίσιο για να ελευθερωθούμε από την προπαγάνδα που το συνοδεύει.