Δυο πληγωμένες γυναίκες με το φως του ήλιου.

Φωτεινή

Ποιος σε χτύπησε;

Κυριακή

Οι σκιές.

Φωτεινή

Κι εμένα…

Κυριακή

Είναι παντού τώρα.

Φωτεινή

Το είδα… Δεν το είχα αντιληφθεί.

Κυριακή

Εκμεταλλεύονται τις κοινωνίες της αδιαφορίας.

Φωτεινή

Ξέρουμε πώς λειτουργούν.

Κυριακή

Τα ζήσαμε.

Φωτεινή

Αλλά δεν πεθάναμε.

Κυριακή

Τώρα πρέπει να παλέψουμε και για τους άλλους.

Φωτεινή

Γι’ αυτούς που νομίζουν ότι δεν υπάρχει άλλο χρώμα.

Κυριακή

Γι’ αυτό θ’ ανάψουμε κεριά.

Φωτεινή

Πού;

Κυριακή

Όπου θα βλέπουμε σκιές.

Αρχίζουν ν’ανάβουν κεριά πάνω στη σκηνή.

Φωτεινή

Τα κεριά τη Ανθρωπότητας…

Κυριακή

Μόνο αυτά μπορούν ν’ αντέξουν τόσο μαύρο.

Με το φως των κεριών, βλέπουμε το μαύρο να υποχωρεί ακόμα και πάνω τους.

Φωτεινή

Κοίτα, Κυριακή, το μαύρο φεύγει!

Κυριακή

Αχ Φωτεινή μου, είχε δίκιο.

Φωτεινή

Ποιος;

Κυριακή

Αυτός που μας έδωσε το φως!