Οι διπλωματικές κινήσεις αν δεν έχουν στρατηγικό υπόβαθρο, δεν μπορούν να έχουν αποτελέσματα σε εθνικό επίπεδο. Πρέπει τα ψηφίσματα του ΟΗΕ το 541 και το 550 να λειτουργούν καταλυτικά ως γενικό πλαίσιο. Το ευρωπαϊκό κεκτημένο στη συνέχεια μπορεί να γίνει το απαραίτητο πεδίο που προετοιμάζει το πεδίο δράσης της ΑΟΖ. Έτσι ώστε το πεδίο μάχης της απελευθέρωσης της Κύπρου να ενεργοποιηθεί με θεμελίωση και αποτελεσματικότητα. Αυτό το νοητικό σχήμα είναι το μόνο που στέκει για να υπάρξει μια δίκαιη λύση με εθνική στρατηγική που δεν επηρεάζεται από κομματικές συνθήκες και τάσεις ραγιαδισμού. Σε επίπεδο του εξωτερικού πρέπει να ενεργοποιήσουμε νέες και ανθεκτικές συμμαχίες τόσο στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και σε ξένες χώρες που έχουν συμφέροντα στρατηγικά. Η αναδίπλωση του κυπριακού αγώνα είναι εφικτή με αυτά τα εργαλεία, απλώς πρέπει να υπάρχει συντονισμός και στρατηγικός σχεδιασμός. Διότι η απελευθέρωση της Κύπρου είναι απαραίτητη και δεν είναι μόνο μία λύση, αλλά μία δημοκρατική εξέλιξη. Με άλλα λόγια δεν πρόκειται για μια ριζοσπαστική ενέργεια που απορρίπτει τη συνέχεια της ιστορίας μας. Αντιθέτως η συνέχεια της ιστορίας είναι η βάση της στρατηγικής. Διότι η τοποστρατηγική και η χρονοστρατηγική την ενσωματώνουν ως θεμέλιο και ραχοκοκαλιά. Η συνέχεια του μέλλοντος έρχεται να επηρεάσει το παρελθόν για να δημιουργήσει το παρόν. Έτσι οι δυνατότητες που προσφέρουν οι δυο τριμερείς, ο τρίτος γύρος αδειοδότησης, το EuroAsia Interconnector, το East Med, ο σταθμός υγροποίησης φυσικού αερίου, αλλάζουν όλα τα δεδομένα τόσο σε επίπεδο ενέργειας όσο και σε επίπεδο στρατηγικής. Πρέπει λοιπόν να επικεντρωθούμε σε αυτή την προσέγγιση και να μην σπαταλούμε χρόνο σε διαπραγματεύσεις που δεν την αξιοποιεί.