Τα βήματα της άμμου
έτρεχαν σιωπηλά
σ’ ένα διάδρομο
που άγγιζε
με πλάγιο τρόπο
τη θάλασσα
έτσι πάνω στην ώχρα
έβλεπες κι εσύ
τα βρεγμένα στίγματα
μιας ανθρωπιάς
που δεν είχε τίποτα
να κρύψει
γιατί ήθελε
απλώς να διασχίσει
τους αιώνες
για να βοηθήσει
τους άλλους
ακόμα κι αν ήταν
μακριά απ’ όλους
γιατί οι αθώοι
ήταν όλοι
της Ανθρωπότητας
ακόμα και νεκροί.