Όταν εξετάζουμε τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς στον ελλαδικό χώρο κι ανακαλύπτουμε ότι είναι μόνο δεκαεπτά προς το παρόν, καταλαβαίνουμε ότι δεν υπάρχει επαρκής προώθηση του θέματος σε παγκόσμιο επίπεδο. Στη συνέχεια, με τη μελέτη των ημερομηνιών αναγνωρίσεως αυτών των μνημείων βλέπουμε αμέσως σε ποιες εποχές είχε δραστηριότητα η Ελλάδα σε κρατικό επίπεδο. Τέλος, βλέπουμε ότι ολόκληρες περιοχές, όπως είναι η Κρήτη και η Θράκη παραδείγματος χάρη, δεν έχουν κανένα μνημείο τέτοιου τύπου ή μάλλον κανένα αναγνωρισμένο. Αυτή η κατηγοριοποίηση δεν είναι κατηγορία, αλλά απλώς μια στρατηγική περιγραφή των δεδομένων. Έτσι, μια ορθολογική ανάλυση των δεδομένων και μια καταγραφή των σοβαρών υποψηφιοτήτων πρέπει να γίνει σε όλη την Ελλάδα, για να υπάρξει μια συστηματική προώθηση του θέματος κι όχι μόνο σπασμωδικές κινήσεις που δεν οδηγούν ποτέ σε πράξη. Υπάρχουν μνημεία στην Ελλάδα τα οποία είναι απαράδεκτο να μην έχουν όχι αναγνωρισθεί, αλλά απλά προωθηθεί με στρατηγικό τρόπο. Επιπλέον, καθώς η Ελλάδα θα έχει την τιμή το 2021 να έχει πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης, θα ήταν καλό και σε αυτό το πλαίσιο να προωθηθεί το θέμα της αναγνώρισης, διότι ο συνδυασμός προσφέρει πολλές δυνατότητες εξωστρέφειας και εκπροσώπησης στο εξωτερικό. Τα Μνημεία Παγκόσμιας Κληρονομιάς δεν είναι μόνο ένας εθνικός αγώνας πολιτιστικής αναγνώρισης, αλλά μια στρατηγική προσπάθεια να προστατευτεί μια κληρονομιά που ανήκει στην Ανθρωπότητα, τίποτα λιγότερο.