Η αξιοποίηση του φυσικού αερίου δεν είναι πια ένα θεωρητικό ερώτημα για την Κύπρο και ειδικά τώρα που μπαίνουμε και στον τρίτο γύρο αδειοδότησης. Από τότε που αποδείχτηκε ότι το κοίτασμα Αφροδίτη είναι εμπορεύσιμο και ότι το κοίτασμα Ζορ αποτελεί παράδειγμα για άλλα κοιτάσματα-στόχους, τα δεδομένα του τομέα έχουν αλλάξει με θεαματικό τρόπο. Οι προοπτικές, οι ποσότητες, οι ποιότητες προσφέρουν ένα στρατηγικό πλαίσιο τεράστιας σημασίας και αξίας για την Κύπρο και αυτό σε παγκόσμιο επίπεδο. Η στρατηγική της κυπριακής ΑΟΖ είναι κυριολεκτικά μια πλατφόρμα ανάπτυξης για την ενέργεια του τόπου. Έχουμε ετοιμάσει όλα τα δεδομένα και πρέπει τώρα να περάσουμε στη φάση της πρακτικής υλοποίησης με την εξόρυξη του φυσικού αερίου. Φτάνουν πια όλες αυτές οι δικαιολογίες που αφορούν τις καθυστερήσεις λόγω πολιτικής. Αντιθέτως, η πολιτική μας θ’ αλλάξει ανάλογα με τη στρατηγική και την ενέργεια. Διότι όσο μιλούμε θεωρητικά τα πράγματα επηρεάζουν μόνο και μόνο τους ειδικούς, αλλά τώρα έχουμε να υποστηρίξουμε και τους πολιτικούς που παίρνουν σημαντικές αποφάσεις για το μέλλον της Κύπρου κι αυτό μπορεί να γίνει μόνο με το πρακτικό επίπεδο, αλλιώς δεν μπορούν να πεισθούν, γιατί βέβαια δεν θέλουν να εκτεθούν μπροστά στους ψηφοφόρους, γιατί δεν ξέρουν με ποια λόγια να τους πείσουν, αφού οι ίδιοι δεν κατέχουν ακριβώς το αντικείμενο για να γίνουν πειστικοί. Με αποτέλεσμα να έχουμε τον κυπριακό λαό που να αναρωτιέται ακόμα πώς μπορεί το φυσικό αέριο της κυπριακής ΑΟΖ να βοηθήσει στην επίλυση του κυπριακού, ενώ το κάνει ήδη διότι έχει αλλάξει τα δεδομένα επιρροής.