Πολλές κινήσεις και απότομες.
Δίχως λόγο φαινομενικά ενώ ήταν φυσιολογικό
με το πρώτο επίπεδο της συννεφιάς.
Μετά τη μεγάλη στροφή, η πορεία σταθεροποιήθηκε
κι εμφανίστηκε το πάνω μέρος του περίφημου ξύλου.
Δεν είχε κινηθεί.
Ταξίδευε ήδη εδώ και αιώνες.
Η γη είχε γίνει ξύλο για την προετοιμασία.
Όμως οι πέτρες δεν είχαν εμφανιστεί ακόμα.
Υπήρχε μια αφαιρετική τάξη αλλά χωρίς διάταξη.
Ο κόσμος δεν είχε αρχίσει
ούτε το παίγνιο της ζωής.
Περίμενε τον άλλον παίκτη
πέρα από το λευκό που είχαν δημιουργήσει τα σύννεφα.
Ήξερε ότι ήταν ένα σπάνιο φαινόμενο
και ήταν αναμενόμενο.
Έπρεπε να γίνει με αυτόν τον τρόπο
και μ’ αυτόν έγινε.
Το μαύρο ήταν πριν το λευκό.
Αυτό έλεγε αυτή η παράδοση.
Κι έτσι εμφανίστηκε το λευκό όρος.
Ήταν η κατάλληλη στιγμή.
Και πάνω από όλα τα λευκά φάνηκε η πέτρα.
Η πρώτη.
Τα δάκτυλα την είχαν απελευθερώσει
από το παράξενο σκεύος
και την είχαν τοποθετήσει πάνω στο ξύλο.
Δίχως θόρυβο.
Ήταν η πρώτη προσγείωση σε αυτόν τον κόσμο.