Γιατί να μελετάς τόσο πολύ το ακατανόητο;
Ποιος θα μελετούσε αυτά τα διαγράμματα;
Ποιος θα διάβαζε τις σημειώσεις;
Το πιο πιθανό κανείς από τον κύκλο του.
Αλλά έτσι δεν ήταν για όλη του τη ζωή;
Βέβαια υπήρχαν και λανθασμένες ερμηνείες.
Έτσι οι εξωτερικοί παρατηρητές
δεν ήξεραν καν για τον λόγο της ύπαρξής του.
Και οι εσωτερικοί είχαν την εντύπωση
ότι ακολουθούσαν ακόμα κι αν δεν παρακολουθούσαν.
Οι λεπτομέρειες δεν είχαν νόημα.
Δεν έβλεπαν τις ενδείξεις.
Και τα νοητικά σχήματα παρέμεναν αόρατα.
Έμοιαζαν με μαθηματικά
αλλά δεν ήταν
τουλάχιστον σε πρώτο επίπεδο.
Διότι με την τεχνητή νοημοσύνη
και με την ενισχυμένη εκμάθηση
η διδασκαλία είχε άλλες διαστάσεις.
Δεν ήταν μόνο το βάθος,
είχε σημασία και η εμβέλεια.
Με τις πρώτες τοποθετήσεις
η κυριαρχία της στρατηγικής πάνω στην τακτική
ήταν εμφανής, δεν υπήρχε αμφιβολία.
Και μ’ αυτόν τον τρόπο
η πορεία είχε μεταμορφωθεί σε άνοιγμα.
Οι βαθμοί ελευθερίας είχαν αποκτήσει μία οντότητα.
Η συνομιλία με τις πέτρες είχε αρχίσει.
Ήταν συνεννόηση δίχως ήχο.