Η επιστημονική φαντασία ήταν το υπαρκτό
για όσους δεν μπορούσαν ν’ αντιληφθούν
πώς ήταν ο αληθινός κόσμος.
Οι περισσότεροι έβλεπαν τον πίνακα
χωρίς να ξέρουν τίποτα για την μήτρα.
Έβλεπαν παντού διανύσματα
δίχως να συνειδητοποιήσουν την ύπαρξη των τανυστών.
Όμως τι νόημα είχαν οι δείκτες
αν δεν υπήρχαν γρανάζια
εκτός αν το ρολόι ήταν ατομικό.
Ήταν το ίδιο για τον εγκέφαλο.
Ποιος μπορούσε να καταλάβει το προβληματάκι
αν δεν το ζούσε από κοντά.
Αν δεν είχε το ίδιο επίπεδο.
Ο δείκτης νοημοσύνης έδειχνε μόνο ό,τι φαινόταν
δεν εξηγούσε τίποτα σε αυτόν που δεν ήξερε.
Και η μέτρηση δεν έλεγε για τη ζυγαριά.
Οι πέτρες είχαν το ίδιο βάρος
σημασία είχε μόνο η δομή τους
και μόνο το ολικό είχε σημασία.
Ήταν το ίδιο για τους νευρώνες.
Τουλάχιστον για όσους τους αξιοποιούσαν.
Ακόμα και με εκατό δισεκατομμύρια
η διαφορά που έκανε τη διαφορά
ήταν ο τρόπος διασύνδεσης.
Και η εγκεφαλική τοπολογία έμοιαζε
με πέτρινη συμφωνία.
Τότε ακούστηκε το Tsumego.