Τελικά όταν δεν πιστεύεις σε τίποτα άλλο παρά στο κόμμα σου και μάλιστα με δογματικό τρόπο, είσαι καταδικασμένος να ζήσεις την επανάληψη της κατάστασης που επιδίωξες. Διότι με την απραξία δεν μπορεί ν’ αλλάξει ο κόσμος. Άρα με απλώς κατηγορίες δίχως πράξη το μόνο που πετυχαίνεις είναι η αλλαγή της αλλαγής, δηλαδή η επιστροφή στην κατάσταση την αρχική. Κατά συνέπεια είναι πλέον φυσιολογικό να ακούμε για δεδομένα που ζήσαμε ήδη και η μόνη αλλαγή στο ενδιάμεσο είναι ότι έχουμε ήδη τον έλεγχο των κεφαλαίων. Δηλαδή με άλλα λόγια έχουμε μία επανάληψη, αλλά επειδή δεν είναι μόνο μία αντιγραφή όχι μόνο η κατάσταση δεν έχει αλλάξει, αλλά έχει και ουρά από τα προηγούμενα δεδομένα. Το να κάνεις ένα λάθος δεν είναι απαραίτητα κακό εκτός αν είναι στρατηγικό βέβαια κι έχει επιπτώσεις μη αναστρέψιμες. Αλλά το να κάνεις το ίδιο λάθος δεύτερη φορά δεν μπορεί να είναι καλό, διότι έχει και την ουρά του διπλού λάθους διότι δεν κατανόησες το πρώτο σου λάθος και επιμένεις. Αυτό δεν είχε συμβεί ποτέ σε τέτοιο βαθμό αλλά τώρα το ζήσαμε και αυτό και τελικά δεν πεθάναμε, επιβιώνουμε ακόμα. Βέβαια σιγά σιγά όλο και περισσότεροι έχουν ενοχές για τις επιλογές τους γιατί βλέπουν όχι μόνο ότι έκαναν λάθος αλλά επίσης ότι προδόθηκαν από ένα σύνθημα που είχαν υποστηρίξει. Και αυτό το γεγονός είναι μάλλον η μόνη γνήσια αλλαγή που έγινε. Αλλά τώρα είναι σημαντικό να ξεπεράσουμε αυτό το στάδιο των ελεύθερων πολιορκημένων, διότι ξέρουμε από υψηλή στρατηγική και δεν έχουμε ανάγκη να περιμένουμε να πέσει ένα σύστημα που είναι κενό εκ φύσης για να παράγουμε έργο για την πατρίδα μας και τον λαό μας. Βέβαια δεν αρκεί η αδιαφορία για ν’ αλλάξει η κατάσταση αλλά το γεγονός ότι δεν πρέπει να μας επηρεάζουν οι άχρηστες κινήσεις, είναι η ουσία για να ξεπεράσουμε αυτό το εμπόδιο για να δημιουργήσουμε τη γέφυρα με το μέλλον.