Τώρα που οι πρόσφυγες κατάλαβαν ότι δεν πρόκειται να φύγουν από την Μακεδονία, επειδή τα Σκόπια έχουν κλείσει τα σύνορά τους, άρχισαν οι διακινητές που τους εκμεταλλεύονται να τους επαναπροωθούν στη Θράκη και πιο συγκεκριμένα στα σύνορα, όπου τους εξηγούν ότι πρέπει να πετάξουν τα ελληνικά τους έγγραφα και να παρουσιαστούν ως νέοι πρόσφυγες με άλλα στοιχεία από τα προηγούμενα για να εμφανιστούν μ’ έναν τρόπο υποτίθεται νόμιμο. Αυτό που δεν τους λένε οι διακινητές, που τους αρπάζουν τα ελάχιστα που τους έχουν απομείνει, είναι ότι και πάλι θα απορριφθούν για τον ίδιο λόγο αν δεν είναι πρόσφυγες που έχουν δικαίωμα να πάρουν πολιτικό άσυλο, επειδή κινδυνεύει η ζωή τους στην πατρίδα τους. Διότι αν πρόκειται για οικονομικούς μετανάστες, και μάλιστα από άλλες χώρες εκτός Συρίας και Ιράκ, είναι σίγουρο ότι θα απελαθούν. Με άλλα λόγια βλέπουμε ήδη τα απαράδεκτα στοιχεία μιας αποτυχημένης συμφωνίας, η οποία παρουσιάστηκε, βέβαια, στο τοπικό επίπεδο ως επιτυχία, που επεκτείνονται κι όχι μόνο δεν λύνουν το πρόβλημα αλλά το επιδεινώνουν εκεί όπου πραγματικά δεν το είχαμε καμία ανάγκη. Έτσι βλέπουμε ότι η έλλειψη στρατηγικής σε εθνικό επίπεδο δεν προέρχεται από την θέληση, αλλά πολύ απλά από την ανικανότητα να χειριστεί η εξουσία οποιοδήποτε σοβαρό πρόβλημα. Το προσφυγικό αναδεικνύει τα όρια του φαίνεσθαι και αποτελειώνει το είναι που δεν μπορεί να ανταποκριθεί σε κρίσιμα δεδομένα. Ήρθε η ώρα, επίσης, για τον λαό μας να μην αντιμετωπίζει το πρόβλημα του προσφυγικού με την αθωότητα που τον χαρακτηρίζει. Δεν πρόκειται μόνο για ένα ανθρωπιστικό θέμα, όπου οι άνθρωποι χρειάζονται μια τοπική βοήθεια. Το πρόβλημα έχει τις ρίζες του μέσα στην ίδια την τρομοκρατία που προσπαθεί να επιβάλει μία απάνθρωπη βαρβαρότητα.